"Paradoks"
"Wierny przyjaciel potężną obroną, kto go znalazł, skarb znalazł" Syr 6,14
piątek, 24 stycznia 2020
"Reguły Przyjaźni"
"Wśród charakterystycznych znamion można wskazać potrzebę cierpliwego uczenia się przyjaźni, zasadę inności, wzajemności, spotkania dwóch wolności oraz zasadę otwartości, czyli poszerzania grona serdecznych przyjaciół" (w oparciu o dzieło Elreda z Rievaulx "Przyjaźń duchowa" ks. Krzysztof Grzywocz).
sobota, 2 czerwca 2018
"Człowiek cierpliwy i łagodny ...".
„Człowiek cierpliwy i łagodny swego wroga zmienia w przyjaciela.” Tomasz à Kempis
piątek, 1 czerwca 2018
czwartek, 9 marca 2017
"Nikt nie ma większej miłości [...]".
"Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich" (J 15, 13).
piątek, 3 marca 2017
"Przyjaciela mam"
"Przyjaciela mam, co pociesza mnie. Gdy o Jego ramię oprę się.
W Nim nadzieję mam, uleciał strach.
On najbliżej jest, zawsze troszczy się.
Królów Król, z nami Bóg.
Królów Król, z nami Bóg.
Jezus, Jezus. Jezus, Jezus" Mateo.
W Nim nadzieję mam, uleciał strach.
On najbliżej jest, zawsze troszczy się.
Królów Król, z nami Bóg.
Królów Król, z nami Bóg.
Jezus, Jezus. Jezus, Jezus" Mateo.
piątek, 24 lutego 2017
"Prawdziwa przyjaźń"
niedziela, 19 lutego 2017
"Sprawiedliwy"
"Sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie,
znajdzie odpoczynek.
Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy:
sędziwością u ludzi jest mądrość,
a miarą starości - życie nieskalane.
Ponieważ spodobał się Bogu, znalazł Jego miłość,
i żyjąc wśród grzeszników, został przeniesiony.
Zabrany został, by złość nie odmieniła jego myśli
albo ułuda nie uwiodła duszy:
bo urok marności przesłania dobro,
a burza namiętności mąci prawy umysł.
Wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele.
Dusza jego podobała się Bogu,
dlatego pospiesznie wyszedł spośród nieprawości.
A ludzie patrzyli i nie pojmowali,
ani sobie tego nie wzięli do serca,
że łaska i miłosierdzie nad Jego wybranymi
i nad świętymi Jego opatrzność" (Mdr 4, 7-15).
znajdzie odpoczynek.
Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy:
sędziwością u ludzi jest mądrość,
a miarą starości - życie nieskalane.
Ponieważ spodobał się Bogu, znalazł Jego miłość,
i żyjąc wśród grzeszników, został przeniesiony.
Zabrany został, by złość nie odmieniła jego myśli
albo ułuda nie uwiodła duszy:
bo urok marności przesłania dobro,
a burza namiętności mąci prawy umysł.
Wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele.
Dusza jego podobała się Bogu,
dlatego pospiesznie wyszedł spośród nieprawości.
A ludzie patrzyli i nie pojmowali,
ani sobie tego nie wzięli do serca,
że łaska i miłosierdzie nad Jego wybranymi
i nad świętymi Jego opatrzność" (Mdr 4, 7-15).
Subskrybuj:
Posty (Atom)